STRONA MARTY SITARZ
poświęcona tańcowi towarzyskiemu
Tak jak ekstaza umożliwia przekraczanie własnych granic, tak taniec
jest sposobem unoszenia się w przestrzeni, odkrywania nowych
wymiarów bez utraty kontaktu z własnym ciałem. Podczas tańców świat
duchowy i świat rzeczywisty współistnieją bez konfliktów.
Myślę, że tancerze klasyczni stają na czubkach palców, żeby
równocześnie dotykać ziemi i sięgać nieba.

Tańce dzielimy na:

Wyżej wymienione tańce są tańcami towarzyskimi będącymi ocenianymi podczas turniejów tanecznych. Poniżej znajdziecie krótki opis każdego z nich.

Po prawej stronie natomiast jest lista tańców towarzyskich nie-turniejowych.

Walc angielski

Jest tańcem swingowym, także metronometrycznym i wirowym. Na początku pierwszego uderzenia tańczy się płasko, pod koniec zaczyna się akcja unoszenia. W drugim kroku kontynuuje się unoszenie, zaś pod koniec trzeciego opada. Bardzo często nawet pary turniejowe popełniają błąd opadając w pierwszym kroku. Na turniejach tańca towarzyskiego jest tańczony przez pary jako pierwszy z tańców standardowych.

Do góry

Walc wiedeński

Walc wiedeński jest najstarszym turniejowym tańcem standardowym. Mimo iż istnieją tańce standardowe o bardziej dostojnych ruchach, jak np. fokstrot, to taniec ten na pewno można zaliczyć do najbardziej eleganckich tańców turniejowych. Tańczy się go do muzyki, najczęściej instrumentalnej, w metrum na trzy czwarte. W muzyce silnie akcentowane jest uderzenie "na raz". Ruchy w walcu wiedeńskim powinny być płynne. Najtrudniejsze jest uzyskanie efektu płynności. Na taniec ten składa się pięć podstawowych figur:
  • krok zmienny,
  • obrót w prawo,
  • obrót w lewo,
  • fleckerl w prawo,
  • fleckerl w lewo.


Do góry

Tango

Tango jest to taniec towarzyski pochodzący z Buenos Aires w Argentynie i Montevideo w Urugwaju. Tango jest także rodzajem muzyki. Obecnie istnieje wiele form tanga, zarówno muzycznych jak i tańca - tango argentyńskie (i jego odmiany tango vals, tango nuevo, milonga), tango amerykańskie, tango fińskie, tango międzynarodowe. Ten artykuł dotyczy tańca i muzyki tanga, hasło o historii tanga jest oddzielne.

Do góry

Foxtrot

Typowa postawa do tańców standardowych (z wyjątkiem tanga). Partner ze swoją partnerką ustawiają się naprzeciwko siebie, przy czym są przesunięci, tak, że każdy na wprost swojej głowy ma prawe ramię partnera. Przesunięcie to po pierwsze umożliwia łatwiejsze wykonywanie obrotów, po drugie powoduje, że prawa noga wchodzi między nogi partnera, a lewa na zewnątrz jego nóg, przez co partnerzy nie zderzają się kolanami. Postawa jest naturalnie wyprostowana, partnerzy stykają się biodrami, twarze (zwłaszcza partnerki) zwrócone lekko w lewo, głowy uniesione. Partnerka dodatkowo nieznacznie odchyla tułów w lewą stronę. Prawa dłoń tancerza (palce razem złączone) znajduje się w okolicach lewej łopatki tancerki. Lewa dłoń partnerki na ramieniu partnera. Pozostałe ręce połączone unoszą się na wysokość głowy tancerki, tworząc w łokciach kąt ok. 120-140 stopni. Ramiona opuszczone swobodnie w dół, łopatki ściągnięte do tyłu. Łokcie w przybliżeniu na wysokości ramion. Linia prosta przechodząca przez łokcie i ramiona jest pozioma.

Do góry

Quickstep

Charakterystyczną cechą quickstepa są podskoki, sprawiające wrażenie, jakby tańcząca para poruszała się ponad powierzchnią parkietu oraz kicki (czyli wykopy nogami a powietrze). Choć w zasadzie nie wykonuje się podskoków, to szybkie tempo tańca sprawia, przy krokach tańczonych w tempie 8/takt (czyli rozliczanych jako quick-and-quick) tancerze samoistnie wznoszą się w powietrze. Charakterystyczne figury quickstepa, to np. Progressive Chasse (wrażenie unoszenia się nad parkietem), Woodpecker (z kickami) oraz Rocket (oba efekty na raz).

Do góry

Rumba

Nazywana tańcem miłości lub tańcem namiętności. Wchodzi w skład dziesięciu tańców towarzyskich. Rumba rozliczana jest na "raz, dwa, trzy, cztery". Rozliczenie tempa kroku podstawowego to wolny, szybki, szybki. Trzymanie podobnie jak w innych tańcach latynoamerykańskich może być otwarte (za jedną rękę) lub zamknięte (obiema rękoma). Ciężar ciała musi być stale utrzymywany nad palcami stóp. Chodzenie w tym tańcu odbywa się na nogach wyprostowanych w kolanach.

Partnerka w rumbie kusi i wymyka się, partner zaś prezentuje swą wybrankę i pozornie podejmuje jej grę, ale tak naprawdę to on prowadzi. Rumbę na turniejach tańca tańczy się jako trzecią z pięciu tańców latynoamerykańskich.

Rumbę towarzyską rozliczać możemy w dwóch rytmach:
  • wspomnianym już raz, dwa, trzy, cztery czyli w rytmie square,
  • ale także w rytmie cubana (cztery, raz, dwa, trzy).


Do góry

Samba

Samba to taniec brazylijski. Prawdopodobnie wywodzi się z tańca "w kółko" afrykańskich ludów Bantu, bowiem samba turniejowa tańczona jest"po kole". Obecnie także jeden z tańców towarzyskich, wchodzący w zestaw pięciu tańców latynoamerykańskich obok rumby, cha-cha (czaczy), paso doble i jive'a.

Typowe tempo samby to ok. 54-56 taktów/min. W Sambie nałożone są na siebie dwa rytmy:
  • rytm synkopowany (ósemka z kropką, szesnastka i ćwierćnuta), rozliczany jako na "raz-e-dwa"
  • oraz rytm składający się z czterech ósemek, rozliczny jako "raz-i-dwa-i".


Do góry

Cha-cha

Cha-cha, cha-cha-cha to najmłodszy kubański, latyno-amerykański taniec towarzyski w metrum parzystym 4/4 i typowym tempie 32-33 takty/min, wywodzący się z rumby i mambo.

Taniec cha-chy opiera się na kroku chassis czyli kroku w formacie odstaw-dostaw-odstaw.Do tyłu są wykonywane kroki chasse tzw.back locki a w przód lock stepy.W cha-chy trzeba mieć mocne i przeprostowane nogi aby wyglądało to efektownie.

Do góry

Pasodoble

Pasodoble, paso doble (pasodoble, hiszp. podwójny krok) to hiszpański taniec w metrum 2/4. Tematycznie taniec ten przypomina walki na arenie torreadorów z bykami tzw. corridę. Partner występuje w roli toreadora (hiszp. torero), a partnerka odgrywa rolę byka.

Sam taniec składa się z trzech części:
  • wejście na arenę,
  • obrazuje samą walkę z bykiem i zabicie byka,
  • parada po zakończeniu walki.


Do góry

Jive

Jive to taniec towarzyski, powstały w Ameryce po 1910.

Do Europy dotarł z amerykańskimi żołnierzami, początkowo pod nazwą jitterbug (ang. jitter - mieć tremę, podskakiwać nerwowo; bug owad, pluskwa), w 1940, jego odmianą jest boogie-woogie. Jest bardzo podobny do rock and rolla. Jive jest tańcem bardzo szybkim i dynamicznym. Kroki wykonuje się dynamicznie wbijając ciężar ciała w parkiet, tak jakby chciało się szybko porozgniatać te uciekające pluskwy. Typowe tempo to 42-44 takty/min, w kroku podstawowym występuje synkopowany rytm (raz-dwa, raz-es-dwa, raz-es-dwa), czyli 5 lub 6 kroków w takcie.

Do góry